Run Color, run!

De tweede editie van de Color Run in Brussel was alweer een succes. Met 15.000 deelnemers was het evenement compleet uitverkocht. Waarom?

Je start met een witte outfit en loopt vijf kilometer later over de finish, gekleurd van kop tot sportschoen. Het concept van de Color Run spreekt duidelijk aan. Lopen was zelden zo motiverend!

Het is dan ook meer om het plezier te doen dan om de sportieve prestaties. De bedoeling is wel dat je het hele eind loopt, maar het merendeel slenterde naar elk kleurrijk punt.

Daar wandelden ze dan mogelijk nóg trager, om grote wolken gekleurd maïszetmeel over hen te krijgen. Zetmeel + zweet = een nieuwe huid.

De ontgoocheling was dan ook groot toen bleek dat het geel bij de vierde kilometer om 16u al op was. De enige optie om ook die kleur aan je kledij toe te voegen, was over de grond rollen.

"Je hebt het gehaald!" riep een of andere promogirl van Lipton Ice Tea aan de finish. Alleen jammer dat het geen triomfantelijk moment kon zijn. Iedereen stond daar dicht op elkaar aan te schuiven om naar het festivalterrein te gaan.

Iets verderop, terwijl je nog steeds aanschoof en gretig naar lucht hapte, gooiden enkele medewerkers appels en peren in het rond. Ze hoopten dat het zo sneller zou gaan. Slecht idee, dat zullen de mensen met bulten op hun hoofd ook beamen.

Nadien kon je nog een dansje placeren op het festival. Elke 20 minuten was er een heuse color blast waar je je eigen zakje kleurrijk maïszetmeel in de lucht moest gooien. Prachtig beeld!

Als je tenslotte sterk op een levende wasco begon te lijken, kon je je dag afronden. Fijn evenement! Wel écht jammer van de spierpijn.