Normcore: doe keer normaal

Wat bedenken fashionista's zonder fantasie? Inderdaad: niets.

Begrijp ons niet verkeerd: wij bij Sambal houden van een babbeltje over trends zo nu en dan - of toch tenminste een van onze redactrices. Maar soms weten zelfs wij niet goed meer waar we het hebben.

"Normcore is de toekomst", lazen we vandaag in De Volkskrant. Normcore? Kort samengevat: wie de krampachtige pogingen van hipsters om stylish te zijn, beu is, draagt nu gewoon saaie kleren. Doordeweekse, normale kleding - vandaar de "norm" in normcore. Want we zijn met zo veel dat het geen zin heeft om je met je kleren te proberen onderscheiden.

Normcore: lang en diep nadenken over de kleren die anderen gewoon meteen aandoen. (Foto: New York Magazine)

"Fashion for Those Who Realize They’re One in 7 Billion", bloklettert New York Magazine dan ook. "Mijn look is er een van niets", vertelt de stylist Jeremy Lewis in dat artikel, "want mode is voor hersenloze schapen". Maar zijn stijl zelf is wel... tja, een modegril.

Normcore. Doe keer normaal.

Al eeuwenlang weten kunstenaars dat je in de massa je individualiteit verliest. Franz Kafka wist hoe verstikkend een onpersoonlijke maatschappij kan zijn, net zoals Charlie Chaplin. Het grote verschil met normcore? Zij maakten er prachtige dingen mee, met dat besef.

Charlie Chaplin: vast in de onpersoonlijke machine van de moderne tijd.

"Ik vind het idee leuk dat je geen kleren nodig hebt om een statement te maken", vertelt dezelfde Jeremy Lewis van hierboven wat later. Uhu. Daar heeft zelfs Natalia al een liedje over gemaakt.

Goed dat jullie na lang en diep nadenken nu beseffen dat individualiteit niet vanzelfsprekend is, beste fashionista's, en dat mode maar mode is. Maar dat jullie beste antwoord daarop zelf een modegril is, die dan ook nog eens geen modegril genoemd mag worden? Een modegril met kleren die de rest van de wereld gewoon draagt, zonder er zo lang over te moeten nadenken?

Eigenlijk... niets dus?

Terug naar de tekentafel, jongens.