"Jezus Leeft": de vreemdste politieke partijen

De politiek in Nederland heeft er sinds kort een buitenbeentje bij. De partij Jezus Leeft werd opgericht door Joop van Ooijen en heeft als kerntaak de boodschap van de Heer uit te dragen over het hele land.

Van Ooijen kwam al eerder in de media door zijn rechtszaak met de gemeente Giessenland over zijn dak met het opschrift "Jezus Redt".

Ons bracht de "Jezus Leeft"-partij op het idee om op zoek te gaan naar nog meer bizarre partijen over de hele wereld.

Absurde partijen

Heel wat partijen mikken op de komische noot, soms met een vleugje maatschappijkritiek erbij. Tania Dereveaux kreeg enkele jaren geleden heel wat media-aandacht met haar NEE-partij, vooral dankzij haar (satirische) belofte om 40.000 blowjobs te geven als ze verkozen zou worden. Dereveaux kreeg bij de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen 1,51% van de stemmen, te weinig voor een zetel. En dus ook voor de blowjobs.

Dat seks scoort, weten ook de leden van de Partito dell'amore, opgericht in 1991 en met porno-actrices Moana Pozzi en Ilona Staller, beter bekend als La Cicciolina, als boegbeelden. La Cicciolina zat op dat moment al in het Parlement voor de Partito Radicale. Een van haar voorstellen was om vrede te stichten in het Midden-Oosten door seks te hebben met Saddam Hussein. Enkel in Italië!

Nog meer politieke ongein, weliswaar zonder electoraal succes: de Hongaarse Tweestaartige Hondpartij (die onder meer voor een kleiner Hongarije pleitte), de Canadese Rhinoceros Party (die beloven al hun beloftes te breken als ze verkozen raken) en de Miss Great Britain Party (een verzameling schoonheidskoninginnen).

Reclame

Een politieke partij oprichten kan ook een slinkse manier zijn om reclame te maken voor je product. In Groot-Brittannië kon je enkele jaren geleden je stem uitbrengen voor de Mongolian Barbecue Great Place to Party, een reclamecampagne van een Amerikaanse fastfoodketen. In Israël kon je in 1992 om dezelfde reden stemmen voor de Pikanti-partij.

Great Succes!

Maar niet alle partijen blijven hangen in het ridicule en satirische. 25 jaar geleden schoten in heel wat ex-Sovjetstaten bierpartijen als paddenstoelen uit de grond. De populairste was die in Polen, de Poolse partij voor Bierliefhebbers. Die haalde in 1991 maar liefst 16 zetels bij de parlementsverkiezingen, met als slogan "misschien wordt het niet beter, maar het wordt zeker leuker." Na een paar jaar en interne onenigheid werd de partij ontbonden.

Muzikant Screaming Lord Sutch startte in 1983 in Groot-Brittannië met de Official Monster Raving Loony Party, een partij die voornamelijk met jonge thema's heel wat succes kende en lokaal ook enkele zetels wist te behalen.

De Rapaille Partij (rapaille is een oud woord voor gemeen en onguur volk) raakte in de jaren 20 verkozen in de Amsterdamse gemeenteraad. Boegbeeld was de zwerver Had-je-me-maar, die zijn recht op een zitje verloor toen hij dronken werd opgepakt. Het succes van de partij verwaterde snel.

"De Beste" is de beste

Voor hét politieke succesverhaal moeten we naar IJsland, naar de Besti Flokkurin ofwel de Beste Partij. Deze werd in 2009 opgericht door comedian Jon Gnarr. De partij speelde perfect in op de verontwaardiging die massaal leefde bij de IJslanders tijdens de economische crisis. Jon Gnarr dong mee naar de burgemeesterssjerp in Reykjavik, de hoofdstad, en... won! Met 34,7% van de stemmen.
Met onderstaand filmpje, op de tonen van Simply Best, kon de partij de kiezer overtuigen.