Absurde Elvis-fan en oprichter van Graceland Too is niet meer

Zijn hele huis staat van boven tot onder vol met spullen van The King, en voor een luttele vijf euro kon je de waanzin met eigen ogen bewonderen. Kon, want de Amerikaan Paul McLeod, die een vreemde fascinatie voor Elvis Presley had en zijn huis er aan wijdde, liet afgelopen weekend het leven.

Foto’s, gitaren, platen, magazinecovers en poppen van Elvis Presley. Noem het op, en het hing hoogstwaarschijnlijk in het huis van Paul McLeod. Graceland Too werd zelfs door de toeristische dienst van Holly Springs, Mississippi uitgeroepen tot dé toeristische attractie van de streek. Goed genoeg om elk jaar een heleboel nieuwsgierigen te lokken, en terecht.

Het hele jaar door - zelfs op Kerstmis - kon je bij Paul aankloppen om zijn legendarische verhalen te horen over zijn uitgebreide collectie. Na drie bezoekjes werd je een lifetime member waardoor je foto op zijn muur pronkte en je levenslang gratis toegang kreeg. Maar dan moest je de eerste drie keer wel overleven.

“Paul vertelt je spannende verhalen die waarschijnlijk niet eens waar zijn. Het zou schattig kunnen zijn als hij geen vieze oude man was en halverwege de tour over zijn seksverslaving begint”, vertelt Michael Turtle op zijn reisblog. “De zelf in elkaar gestoken elektrische stoel in zijn tuin is de kers op de taart, en doet je vermoeden dat je in een slechte horrorfilm terecht bent gekomen.”

Afgelopen weekend werd Paul McLeod dood aangetroffen in zijn huis. Lag het aan de 25 blikjes cola die hij elke dag binnenspeelde of aan zijn seksverslaving?

Of was hij nog in shock van de moord op Dwight David Taylor Jr., een indringer die hij enkele dagen ervoor doodschoot? Het echte antwoord zullen we nooit te weten komen, maar zijn advocaat bevestigt wel dat het om een ‘natuurlijke’ dood gaat.

Hoe dan ook is het een jammerlijke zaak, want door dit incident nemen we afscheid van een van de meest toegewijde fans van The King.

De hele beleving van blogger Michael Turtle lees je hier. Maar foto’s van het huis vind je op de blog van Coleman Guyon.