Straf verhaal! Stront en lijken op de Mount Everest

Moest je ooit overwegen om de Everest te beklimmen, denk dan nog eens goed na. Het is niet alleen heel vermoeiend, de berg ligt ook bezaaid met afval, uitwerpselen en lijken die worden gebruikt als wegwijzers.

Al meer dan vijfduizend mensen beklommen de Everest, en dat laat zijn sporen na. Er zijn namelijk geen toiletten tussen het basiskamp en de top, dus graven de avonturiers gewoon een gat in de sneeuw om hun ding te doen.

Het strontprobleem begint een echt milieuprobleem te worden, zegt Ang Tshering van de Nepalese Klimmersbond. Rivieren raken vervuild, het drinkwater is niet meer veilig en het stinkt ook gewoon uren in de wind.

De Nepalese overheid nam onlangs maatregelen. Iedereen die de Everest beklimt, moet met minstens 8 kilo afval terugkomen. Zo niet betaal je 4000 dollar boete.

Sommige klimmers nemen daarom kakzakjes mee, zodat ze hun afval niet op de berg achter hoeven te laten. Een draagbaar toiletpakket bestaat uit een kakzak (drielagig om lekken te voorkomen), poeder tegen de stank, een vochtig doekje en toiletpapier.

Je gevoeg doen in een zakje ziet er ongeveer zo uit:

Geef toe, in zo'n positie wil je niet sterven. De kans dat je de tocht niet overleeft is trouwens relatief groot, want zo'n 5% van de klimmers keert nooit terug.

De lijken naar beneden halen is door de barre omstandigheden erg moeilijk (en heel duur). Gevolg: naast uitwerpselen liggen er ook 200 lijken op de bergwand. Sommigen dienen zelfs als oriëntatiepunt...

Zo is er "Green Boots", het lijk van een Indiër die in 1996 aan zijn einde kwam. Hij ging schuilen voor een sneeuwstorm onder een overhangende rots en stierf daarbij van de kou.

Spijtig, maar het lijk is sindsdien wel een oriëntatiepunt voor klimmers. Dankzij "Green Boots" kunnen ze inschatten hoe ver ze van de top verwijderd zijn (zo'n 350 meter).

Handig! En creepy.

Vlak naast "Green Boots" ligt sinds 2006 ook het lijk van David Sharp. De Engelsman ging op dezelfde plaats schuilen en bevroor, waardoor hij niet meer kon bewegen. Meer dan 40 klimmers passeerden hem zonder te beseffen dat hij nog leefde.

Toen iemand hem hoorde kreunen, trachtte men nog zuurstof toe te dienen. Spijtig genoeg kwam die hulp te laat. David zit nog altijd op de Everest...

Benieuwd naar meer straffe bergverhalen? Neem dan zeker hier eens een kijkje.